Wie Was Frank Sawyer?
Frank Sawyer was jarenlang de hoofdwachter op het parcours van de O.F.A., de officieren-club van vliegvissers, die later de ”Vereniging van vliegvissers van het leger” werd (SDFA). Hij werd geboren in 1906 aan de oude molen van Bulford, in het graafschap Wiltshire, gelegen op de rivier de Avon die de grote vlakte van Salisbury doorstroomt, een rijke landbouwzone, tevens het terein van het kantonnement en van de maneuvers van een deel van het Engels leger. Men kan bijna zeggen dat deze geboorteplek het aardrijkskundig centrum vormt van het land van de “chalk streams” (rivieren met kalkbodem). Alleen een rivier als de Avon kon van Frank Sawyer de wachter, natuurkenner en de visser maken die hij geweest is.
Vanaf zijn 18 jaar bracht hij al zijn vrije tijd door met eenzame zwerftochten, waarbij hij de rivier verkende en de wilde dieren die er leefden observeerde. Weldra werd de rivier zijn passie en er werd hem een job als hulpwachter aangeboden. Dank zij zijn noeste arbeid en zijn opmerkingsgave, klom hij spoedig op de hiërarchische ladder en werd chef visserijwachter. De gepassioneerde man had van zijn passie zijn beroep gemaakt, leerde het leven van de forellen kennen, verdiepte zich in de viskweek , het insectenleven op en om de rivier en alles wat in de natuur leeft. Alhoewel hij een eenvoudig mens was, die niet op glorie en eerbewijzen uit was en zich aanvankelijk daar niet toe in staat achtte, werd hij er logischerwijze toe gedreven zijn gedachten neer te schrijven. Hij werkte mee aan verscheidene tijdschriften, televisieprogrammas enz…
KEEPER OF THE STREAM
In 1952 verschijnt zijn eerste boek ”KEEPER OF THE STREAM” gebaseerd op sommige van zijn artikels, waarin hij zij leven en ervaringen als visserijwachter vertelt.
NYMPHS AND THE TROUT
In 1958 verschijnt in zijn boek: ”NYMPHS AND THE TROUT” in een véél meer volledige vorm (heruitgegeven in 1970).
Frank schreef veel om zijn medevisser in te lichten en ook om zijn wedde van visserijwachter aan te vullen, maar hij Frankrijk op het jaarlijks diner; hij zag naar deze gebeurtenis altijd met veel vreugde uit. Hij leerde ook Pierre Creusevaut kennen en nam deel aan het op punt stellen en testen van de vliegenhengels ”Stillwater” en ”Sawyer_Nimph” bij de firma Pezon in Amboise.Hij ging vissen op de rivier “Risle” bij Edouard Vernes, de ”Andelle” bij Roger Gaillard in Normandie, hij onderwees aan de Fransen de subtiele kunst van de nimfvisserij in de Netheravonstijl, die hij aanziet als een visserij die zich terdege onderscheidt van de visserij met de droge vlieg. Hij viste in vele streken van het Verenigd Koninkrijk, bijzonder op de meren met grote forellen in het Westen, namelijk Blagdon en Chew Valley. Hij werd uitgenodigd door Prins Von Quadt op de rivier Arger in Beieren. Hij viste in Zweden en ontdekte er de vlieg Siphlonorus Spinosus.
Frank gaf vliegvislessen en demonstraties in het werpen met de vlieg aan de jeugd op de Avon in Woodford, waar hij zich met een parcours bezig hield. Men zag hem op de befaamde “Game Fair” in Engeland, een soort nationale kermis voor visserij en jacht die ieder jaar op een andere plaats plaatsvindt en een grote menigte te been brengt. Hij was daar aanwezig als “consultant”, een soort technisch raadgever inzake aanleg van forellenwaters.
Eindelijk beleeft hij in 1979 de bekroning van zijn carrière, wanneer hij uit handen van Prins Charles de onderscheiding “Member of the Order of the British Empire” ontving (één der hoogste onderscheidingen), voor de vele diensten die hij aan de visserij heeft bewezen.
Frank is niet meer! Frank is plotseling maar vredig gestorven op een zonnige namiddag in april, in Choulston, op één van zijn geliefde parcours langs de rivier Avon, de rivier waaraan hij heel zijn leven had gewijd. Hij is gestorven zoals hij dat zelf wenste. Zijn asse werd uitgestrooid langsheen de rivier in Corf End. Dat was het leven van Frank Sawyer, een interessant en goedgevuld leven dat echter niet gespaard bleef van allerhande beproevingen en zorgen, dat zeer hard is geweest zéér zeker in het begin, maar dat ook benijdenswaardig schoon en lofwaardig was.
Text: François Stuckens