De Vöckla
In 1988 aanhoorden wij voor de eerste maal straffe verhalen over een minder bekende Oostenrijkse rivier in de buurt van Salzburg. De persoon die ons op een clubavond kwam vertellen over zijn geliefde Vöckla deed ons het water in de mond krijgen. Je zou er, op voorwaarde dat je iets van vliegvissen afwist, zonder problemen dagelijks talrijke ‘veertigers’ en ‘halve meters’ kunnen vangen. Bij de eveningrise kwamen zelfs de ‘zestigers’ je droge vlieg van het wateroppervlak wegslurpen. Dit klonk als muziek in mijn vliegvisoren zodat ik enkele maanden later vol spanning en hoge verwachtingen richting Vöckla reed om al deze verhalen aan de werkelijkheid te toetsen. En…wat bleek ? Het was verdorie nog waar ook, behalve dat van die zestigers : die heb ik ’s avonds niet kunnen haken alhoewel ik ervan overtuigd was dat ze wel daadwerkelijk aanwezig waren. Alleszins belandden toen talloze forellen tussen 40 en 50 cm in mijn soms te kleine schepnet met als uitschieters 1 regenboog en 1 beekforel van elk 53 cm. Gewoon fantastisch!
Vanaf toen heb ik deze rivier een tiental keren gedurende 1 week bevist. Vanaf het tweede jaar tot een vijftal jaren terug heb ik veel vis gevangen doch duidelijk minder grote en vraag mij niet waarom. Ik zou je het antwoord schuldig moeten blijven. De laatste jaren echter is er weer een positieve kentering wat betreft de grootte van de gevangen vis. Dagelijks 3 a 4 mooie exemplaren behoren tot de mogelijkheden doch verder in dit artikel vertel ik daar iets meer over.
De Vöckla is een vrij smalle rivier met een breedte variërend tussen 10 a 20 m en een diepte tot maximum 1 m. De bodem bestaat hoofdzakelijk uit zand en kiezel wat het waden tot een gemakkelijke klus herleidt. Dankzij het heldere water kan je de vissen tegen de bodem zien ‘staan’. Bij normale waterstand is de stroomsterkte ideaal voor de vliegvisser : niet te fel doch voldoende om een hengel aftma 5 te vereisen. Een collega viste er de eerste maal met een Loomis aftma 4 en had veel moeilijkheden om vissen van 40 cm tegen de stroming in te landen. Zijn hengel stond gevaarlijk krom! De Vöckla ontvangt geen smeltwater van hoger gelegen bergen zodat er zonder problemen van het voor- tot het najaar kan gevist worden tenzij men gekonfronteerd wordt met een typisch Oostenrijks ‘Gewitter’. Indien dit stroomop het geval is mag men een kruisje maken over de rest van zijn visdag en kan men de volgende dag ook maar best een uitstapje in de mooie omgeving plannen.
De dag nadien begint het water uit te klaren en dan is het … bingo! De vissen hebben immers door het hoge en vuile water niets meer achter de kiezen gehad zodat ze nu enthousiast beginnen te azen. De vispopulatie bestaat uitsluitend uit regenboogforel, beekforel, vlagzalm en enkele bronforellen. Van kilometers in het rond zie je langs de baan platen met de vermelding ” Forellenzucht Köttl “. De familie Köttl baat een forel- en vlagzalmkwekerij uit die in gans Europa bekend is. Vooral vlagzalm kweken is een delikate onderneming waaraan weinigen zich durven wagen. Daar moet je als vliegvisser zijn om je dagvergunning en de Oostenrijkse staatslicentie te bekomen. Köttl beschikt over verschillende kilometers visrecht. Het ganse traject is opgesplitst in 5 hengelparcours (‘ Strecke’), elk met een lengte van ca 1 a 1,5 km. Per traject worden maximum 2 vissers toegelaten. Voornaamste reglementen : fly only – weerhaakloos – catch and release. Er worden uitsluitend dagkaarten ter waarde van €30 uitgeschreven. Men dient vooraf een waarborg te betalen die men na de visbeurt(en) recupereert indien men niets mispeuterd heeft.
De hengelparcours worden als volgt vermeld
Door mijn herhaalde bezoeken aan de Vöckla durf ik te beweren dat ik dit water tamelijk goed ken. De rivier heeft op de meeste plaatsen een diepe en een ondiepe kant. Men waadt het best in het midden van de rivier en werpt naar de oevers toe. Dit kan men zowel stroomop als stroomaf uitvoeren. Aangezien ik persoonlijk de wet van de minste inspanning verkies, werp ik stroomaf in die riviergedeelten waar het wateroppervlak door de stroming voldoende is ‘gebroken’. Mede door een iets langere worp onttrek ik mij aan het zicht van de vissen. In traagstromend water daarentegen zal ik stroomop werpen op vissen die ik zie, daarbij zorg dragend dat ik de vis niet overwerp, alleen de leaderpunt mag voorbij de vis reiken. De diepere kanten herbergen meestal de grotere forellen (40 tot 60 cm). Vergeet echter de ondiepe oever niet vooral wanneer deze beschaduwd wordt door laag overhangende struiken of planten. Zelfs in een twintigtal cm water kan je mooie vissen aantreffen. Werp je droge vlieg of nimf bijna tegen de oever. Nimf je in de diepe kant laat dan je vlieg eerst afzinken. Persoonlijk knijp ik 1 a 2 loodhagels op ca 25 cm van de haak. De haaksteel is slechts lichtjes met looddraad verzwaard . Goudkoppen krijgen geen supplementaire verzwaring. De bedoeling is de nimf op een zo natuurlijk mogelijke wijze met de stroming te laten meedrijven.
De eerste twee jaren dat ik de Vöckla beviste leverde de droge vlieg, ook overdag, zeer goede resultaten op met vele en ook grote vissen. Met de jaren is de rivier meer geëvolueerd naar een ‘nimfwater’. Ik bedoel hier dat de vissen, en dan vooral de grote exemplaren, minder gretig naar de droge vlieg stijgen ten opzichte van vroeger. Let op: droog kom je ook aan je trekken doch nimfen levert meer en vooral grotere vis op. ’s Avonds laat wanneer het begint te schemeren en je uit het water wil stappen of reeds je hengel hebt opgeborgen beginnen de vissen soms gretig te stijgen en dat neemt maar toe naargelang de duisternis toeneemt. Als je dan je droge vlieg helemaal niet meer kan bespeuren, laat staan een beet waarnemen, bereikt de eveningrise zijn hoogtepunt.
Het hierbij opwellend frustrerend gevoel kennen wij, vliegvissers, maar al te best. Belangrijke tip : wil je met de nimf de grote knapen vangen dan moet je diep gaan. De bovenvermelde loodhagels helpen je hierbij doch dit is verre van voldoende. In kabbelend water heb ik de gewoonte om dwars in te werpen en schuin stroomaf te nimfen. Om de nimf diep te doen afzinken bij het stroomaf vissen stop ik de hengel bij de voorwaartse afworp op 12 a 1 uur zodat de vliegenlijn tamelijk kort bij mij op het water landt. Onmiddellijk daarna laat ik mijn hengeltop neerwaarts zodat de leader vrij kan afzinken. Bij dieper water en/of meer stroming werp ik nog wat vliegenlijn na teneinde de nimf samen met de loodhagels nog dieper te doen belanden. Pas na een betrekkelijk lange afzinkfase neem ik contact op met mijn vlieg om dan de rest van de drift effectief uit te vissen. Hierbij volg ik met de hengeltop de afdrijvende vliegenlijn zonder af te remmen. Mijn nimf moet immers dicht tegen de bodem blijven. Met deze manier van nimfen ving ik de laatste jaren terug de grote vissen van weleer. De sleutel tot succes is dus ontegensprekelijk … vis diep !
Je vliegendoos hoeft geen speciale patroontjes te bevatten. De gewone klassiekers volstaan.
Droge vliegen:
Panama – Buck Caddis – Blue Dun – Adams – Bivisible (in felle stroming) – Black Gnat – C.d.c.vliegen – Red Tag … Haakmaat : 14 tot 18 (echte ‘kleintjes’ hoeft niet)
Nimfen:
zwarte goudkop – gold ribbed hare’s ear goudkop – olive goudkop – vlokreeft – Sawyernimf – Ritz D … Haakmaat : 10 tot 16
Praktisch
Tekst: André Schueremans